Η Ελλάδα της ξαπλώστρας

Μια φωτογραφία καλλίγραμμων γλουτών απλωμένων σε μια ξαπλώστρα δίπλα στο κύμα της Ψαρούς στην Μύκονο, είναι η κλειδαρότρυπα του φτωχού προς τον άπιαστο κόσμο των πλούσιων και γκλαμουράτων, κατά που γράφει ευστόχως ο Γιαννακίδης. Οπότε τα 80 ευρώ ημερήσιο νοίκι και τα 300 ευρώ ελάχιστη κατανάλωση είναι απαραίτητο συμπλήρωμα του κλέους του μπανιστηριού. Αν ήταν τσάμπα, αν μπορούσε ο καθένας να κάτσει εκεί, γιατί να στηθεί μπροστά στην κλειδαρότρυπα;

Αλλά μια ομπρέλα με δυο πολυθρόνες στην Λούτσα 30 ευρώ, τι νόημα έχει; Μια ομπρέλα 40 ευρώ στα Φαλάσαρνα στην δυτική άκρη των Χανίων, δεν παραπάει; Μια ομπρέλα 30 ευρώ στην Πλάκα της Νάξου, δεν ακούγεται προκλητικό; Είναι πρώτο κύμα πίστα βέβαια, αλλά –σοβαρά τώρα- αποτελεί αυτό δικαιολογία; Στην θάλασσα για μπάνιο πας, δίπλα στο κύμα θέλεις να ξαπλώσεις. Αν ήταν να βλέπεις το νερό από μακριά, θα έστηνες το καρεκλάκι σου και πάνω στα Ζαγόρια. Στο βάθος διακρίνεται η θάλασσα.

Advertisement

Θα μου πείτε, αν δίπλα στην οργανωμένη και πανάκριβη παραλία έχει προβλεφθεί ελεύθερος χώρος για όποιον θέλει να στήσει την δική του ομπρέλα, τότε οι διαμαρτυρίες είναι αδικαιολόγητες. Όποιος θέλει πάει στα ακριβά, όποιος θέλει στα τσάμπα. Θεωρητικώς έτσι είναι, πρακτικώς όμως όχι. Διότι οι παραλίες μας μπορεί να είναι πολλές και μεγάλες, δεν είναι όμως ατέλειωτες. Μπορεί να χωράνε πολύ κόσμο, αλλά αν υποθέσουμε ότι φέτος θα έρθουν 30 εκατ. τουρίστες συν 10 τα εκατ. των Ελλήνων, τότε πάμε στα 40. Ε όχι, δεν τους χωράνε όλους, επί ίσοις όροις.

Μην με παρεξηγείτε, δεν είμαι υπέρ της ισοπέδωσης προς τα κάτω. Πλην, η παραλία των 30 ευρώ στην πρώτη σειρά, των 25 στη δεύτερη και των 20 στην τρίτη, είναι πάντα το καλύτερο κομμάτι της ακτής. Ο «τσαμπατζής» φτωχός σπρώχνεται στην άκρη, στο βραχάκι, στο χαλίκι, στο δυσπρόσιτο, στο μέρος με τη πίσσα και τα φύκια. Κι όταν αυτός βγει από την ομπρέλα του που αγόρασε απ’ το Πράκτικερ και πάει να πάρει καφέ, θα τον πληρώσει με τιμή πλούσιου. Οτι η τιμή των προϊόντων και των υπηρεσιών της παραλίας, καθορίζεται από το επίπεδο των επιφανών που στεγάζονται στο κέντρο της και όχι από το επίπεδο των φτωχών που ακροβολίζονται στις παρυφές της.

Και διάολε, αυτή τη λογική «ανάπτυξης» υιοθετήσαμε πάλι; «Θα πουλήσω 20 ομπρέλες με ξαπλώστρες σε εξωφρενική τιμή επί δυο μήνες και θα περάσω πλουσιοπάροχα όλο τον υπόλοιπο χρόνο»; Συνεχίστε έτσι και ένα ωραίο καλοκαιράκι θα δούμε ξαφνικά την Tui και τις άλλες πολυεθνικές του τουρισμού να τους στέλνουν αλλού, διότι «οι Έλληνες πήραν ψηλά τον αμανέ». Και τότε θα παρακαλάτε τον σημερινό παρείσακτο να έρθει να νοικιάσει ξαπλώστρα. Και θα βρίζετε το υπουργείο τουρισμού που δεν θα μας διαφήμισε σωστά…