Ακατάλληλα πλοία για τη γραμμή μας!

Στο φύλλο Απριλίου της έντυπης έκδοσης της εφημερίδας «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ», που κυκλοφορεί στους συνδρομητές της από την 1η Απριλίου δημοσιεύεται πρωτοσέλιδο το παρακάτω άρθρο για τη συγκοινωνία των Κυθήρων. Κατά παγία τακτική μας τα σημαντικότερα θέματα αναδημοσιεύονται εδώ 45 ημέρες μετά την έκδοση του φύλλου. Σήμερα όμως κάνουμε μία εξαίρεση και όλοι θα καταλάβετε το λόγο…….

​​​​​​​​«Κ»

Advertisement

Ένα «ανάδελφο» νησί χρειάζεται άλλη αντιμετώπιση.

ΟΛΟΙ φαίνεται να είχαμε καταλάβει καλά τη συνέχεια της υπόθεσης με την ανάθεση της γραμμής κατά τον φετινό διαγωνισμό των αγόνων γραμμών. Σχετικό δημοσίευμα στην ηλεκτρονική μας έκδοση που έγινε μετά την κυκλοφορία της έντυπης, η οποία, εκ των πραγμάτων, δεν έχει τεχνικά τη δυνατότητα άμεσης ενημέρωσης, ανέφερε ότι η ανάθεση της γραμμής οδεύει στην ίδια εταιρεία που είχαμε μέχρι τώρα και μάλιστα με το ίδιο πλοίο, το οποίο από το 2020 εξυπηρετεί τη γραμμή, καίτοι η λέξη «εξυπηρετεί» σηκώνει πολλή κουβέντα. Φέτος είχαμε τελικά δύο προσφορές, αν και οι πληροφορίες έλεγαν ότι μπορεί να εμφανιζόταν και τρίτη.  Τελικά όλα έγιναν εντελώς ομαλά, δηλαδή καθόλου ομαλά, αλλά σχήμα λόγου. Η προσφορά της άλλης εταιρείας ήταν με το συμβατικό «ΔΙΟΝ. ΣΟΛΩΜΟΣ». Το αν η κατάθεσή της απέβλεπε όντως στη γραμμή ή αποτελούσε άσκηση πίεσης για κάποιαν άλλην δεν θα το μάθουμε ποτέ.

Ας δούμε όμως τα χαρακτηριστικά του υποψήφιου πλοίου. Το «ΔΙΟΝ. ΣΟΛΩΜΟΣ» κατασκευάστηκε στην Ιαπωνία το 1990, (μήκος 116μ, πλάτος 21μ, ταχ. 19ν.μ. επιβάτες 1050, οχήματα 360 με καμπίνες). Φαίνεται ότι δεν είχε …τύχη απέναντι στο AQUA JEWEL που αναφέρεται να είχε κατασκευαστεί στην Ελλάδα το 2003, αποκτήθηκε το 2017 από τη SEAJETS (μήκος 96μ ταχ. 18ν.μ., αλλά πριν μετασκευάστηκε το 2005, προστέθηκαν 12μ κι έφθασε τα 108 και πλάτος 16,6μ., επιβάτες 661, αυτοκίνητα 160.

Σύμφωνα με δημοσιεύματα του ειδικού τύπου όμως υπάρχουν μερικές ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες, που ίσως ερμηνεύουν αρκετά πράγματα. Σύμφωνα με αυτά, το 2003 ξεκίνησε δρομολόγια Ραφήνα-Μύκονο, αλλά είχε πολλά μειονεκτήματα. Προστέθηκαν δύο σταμπιλάιζερ, έγιναν και άλλες μετασκευές, αλλά δεν ευδοκίμησε στη γραμμή. Τελικά    τον Νοέμβριο του 2014, παροπλίστηκε λόγω βλάβης στην αριστερή μηχανή. Όσο το πλοίο ήταν παροπλισμένο, δεν κατάφερε να επισκευαστεί, αλλά το 2015 με την διάλυση της ΝΕΛ στην οποία είχε ναυλωθεί, μεταφέρθηκε στα ναυπηγεία για επισκευές και επέστρεψε στην Alpha Ferries, αλλά δεν κατάφερε ποτέ να αξιοποιηθεί, αν και ο πλοιοκτήτης σχεδίαζε να το δρομολογήσει στη γραμμή Βόλου-Σποράδων.Το καλοκαίρι του 2017, αγοράστηκε από την SeaJets για την αντικατάσταση του Aqua Spirit στα ενδοκυκλαδικά, επανήλθε σε λειτουργική κατάσταση έπειτα από σειρά επισκευών και στις 18 Αυγούστου 2017 ξεκίνησε πάλι δρομολόγια. Τα τελευταία καλοκαίρια (εκτός του 2020), ξεκίνησε να ναυλώνεται στις Αζόρες, ενώ τον Μάρτιο του 2020 δρομολογήθηκε στην γραμμή Πειραιάς-Κύθηρα-Αντικύθηρα-Κίσσαμος-Γύθειο, όπου λειτουργεί μέχρι και σήμερα. Σε κάποια μετασκευή προστέθηκαν  καμπίνες και ασανσέρ, άλλαξε το γκαράζ, ενώ πριν είχαν προστεθεί τα σταμπιλάιζερ, όπως αναφέρθηκε. Αυτά τα 4 χρόνια που είναι στη γραμμή το κύριο πρόβλημα που παρουσιάζει είναι η ευπάθεια στους ισχυρούς ανέμους, με αποτέλεσμα να αλλάζει ή να ακυρώνει δρομολόγια πολύ συχνά, έτσι ώστε να αναστατώνεται το επιβατικό κοινό, ενώ και η συνήθης ταχύτητά του δεν ξεπερνά τα 16νμ.

Γιατί τα αναφέρουμε όλα αυτά; Γιατί αυτό το πλοίο δεν κάνει για τη γραμμή και αυτό δεν φαίνεται από το πρόσφατο ατύχημα, αφού και το λιμάνι έχει τα προβλήματά του. (Δυστυχώς το ίδιο πρόβλημα, με αναβολή δρομολογίων άρχισε και με το Sporades…..)

Το πρώτο ερώτημα είναι, γιατί ο πλοιοκτήτης δεν βάζει άλλο πλοίο; Προφανώς γιατί δεν τον συμφέρει και βασίζεται κυρίως στο ποσό της αγόνου, που δεν είναι ευκαταφρόνητο. Το δεύτερο είναι, γιατί δεν βάζει κανείς άλλος; Ή γιατί δεν ενδιαφέρει η γραμμή, ή γιατί τα «βρίσκουν» οι ακτοπλόοι, είτε και για τα δύο, αλλά, κυρίως, γιατί τα Κύθηρα, είναι ανάδελφο νησί. Και το τελευταίο λύνεται μόνο αν βρει «αδελφάκι». Η Μήλος, όπως κάποτε, είναι το πλέον κατάλληλο, αλλά δεν έχει ανάγκη, αφού «πάντρεψε» τη γραμμή της με την Κρήτη και «άντε γεια».  Η λύση στο σταυρόλεξο δεν είναι εύκολη. Μία ενδεχομένως καλή ιδέα θα ήταν να γίνει μία ειδική μελέτη για το θέμα, με οικονομοτεχνικά στοιχεία, που να επιτρέπουν αισιοδοξία για επιχειρηματικό ενδιαφέρον, μαζί βεβαίως, με άγονο και όλα αυτά να πάνε στο αρμόδιο υπουργείο για να μετατρέψει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της γραμμής (ταχύτητα, συχνότητα κλπ).

Η άλλη λύση, του περιορισμού στην Πελοπόννησο, θα είναι ίσως συζητήσιμη με την ολοκλήρωση των οδικών συνδέσεων σε Γύθειο και Νεάπολη και με γρήγορα πλοία ειδικά στο Γύθειο. Αυτό για μερικά χρόνια αργότερα, αλλά όσοι έχουν καλλίτερες ιδέες ας τις προσθέσουν. Αυτό που έχουμε σήμερα, όσον αφορά την κύρια γραμμή, φαίνεται καθαρά ότι δεν περπατά. Και, για να πούμε και το παράπονό μας, ο πλοιοκτήτης που έχει «καπαρώσει» τη γραμμή διαθέτει  29 πλοία, με το πλέον ακατάλληλο, ίσως και το χειρότερο για τις δικές μας θάλασσες και συνθήκες, να είναι αυτό που έχουμε τώρα. Αν ο αντίλογος είναι ότι οι εταιρείες ενδιαφέρονται για το κέρδος, κάτι που είναι σωστό, θα αντιπαραθέσουμε ότι, αυτό είναι θεμιτό, όταν συνάδει με σωστή εξυπηρέτηση και του επιβατικού κοινού και ενός νησιού, το οποίο, επειδή είναι μόνο στο πέλαγος, υποφέρει εδώ και χρόνια από μόνιμα προβλήματα συγκοινωνίας και σωστής αντιμετώπισης. Εξ άλλου, το κράτος δαπανά μεγάλα ποσά για την άγονη, ας επιβάλλει και καλλίτερους όρους για τους νησιώτες. Όμως για να έχεις όπλα, όταν διαπραγματεύεσαι, πρέπει να είσαι σοβαρά προετοιμασμένος. Κι αν οι μελέτες, που προτείνουμε, κοστίζουν (και πολλές φορές δεν αξίζουν….) σίγουρα όμως είναι καλλίτερες από τις «λύσεις» που δίνουμε όλοι στα …καφενεία.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι όλα τα παραπάνω έχουν άμεση σχέση και με τους σχεδιασμούς και την πολιτική του κράτους, το οποίο μάς έχει συνηθίσει από παλιά στα μπαλώματα και, παρά τις κατά καιρούς κορώνες περί εκσυγχρονισμού του, παραμένει διαχρονικά και με όλες τις κυβερνήσεις προσκολλημένο στην ίδια τακτική. Μπορούμε εμείς τώρα να το αναγκάσουμε να «κουνηθεί» λίγο; Ας δοκιμάσουμε!

Δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας Κυθηραΐκα, στο φύλλο Απριλίου 2024