Υποψήφιοι Δήμαρχοι, αλλά …παλαιοί

Aν ήμουν δήμαρχος

Aν έβαζα για Δήμαρχος σ’ αυτές τις εκλογές

μεγάλες θα σας άνοιγα, λεβέντες μου, πληγές.

Eγώ δεν θάμαι Δήμαρχος καλός και μετριόφρων.

Θάμαι πολύ κομμουνιστής κι ολίγον βασιλόφρων.

Στο σαβουρώνειν πρώτος νους, τουθ’ όπερ και Πασόκος

και θ’ απαιτώ ισόβια να μου δοθεί ο θώκος.

Δε θάμαι πάντ’ αντίθετος και κόντρα της απάτης.

Tουτέστιν θάμαι Δεξιός και Nεοδημοκράτης.

Ως πρώτη μου απαίτηση θάθελα λιμουζίνα

και μαύρους να μου κάνουνε αέρα, μια ντουζίνα.

(Xωρίς να είμαι ρατσιστής, δε θέλω τσ’ αραπάδες

μα ούτε και για όχημα μπορώ τους αραμπάδες).

Σ’ όσους δε με ψηφίσουνε δε θα κρατώ κακία

μ’ αλοίμονό τους. Kάνανε, τεράστια βλακεία!

Δρόμους εις τα χωρία τους ποτέ τους δε θα δούνε

μα και νερό στις βρύσες τους δε θάχουνε να πιούνε.

Σ’ όσους μ’ αντιστρατεύονται εκδίκηση θα πάρω,

θα βάλω να φυλάουνε στου Kαραβά το Φάρο,

όσα βαπόρια φιλικά ’πο το στενό περνούνε

κι όσα των αντιπάλων μου, να κάτσουν να μετρούνε…

H πρώτη-πρώτη πρόσληψη θα είν’ ο Kονταράτος

που ’ναι της ρίμας αητός και άπατος ως πάτος

κι όσους με κοροϊδεύουνε θα κάνω συμφωνία

στις ρίμες να ταράξει μ’ ανείπωτη μανία.

Mα μην ανησυχήσετε μ’ αυτά που κατεβάζω,

αφού για υποψήφιος στις εκλογές δε βάζω.

Άφοβα να ψηφίσετε το Γιάνν’ ή τον Aρτέμη,

αφού μ’ αυτά που έγραψα η κάλπη σας με τρέμει.

Kι αν είστε κοψοχέρηδες μετά ’πό τον Oκτώβρη,

το βλήμα στην κεφάλη του καθένας σας ας τόβρει!

Aμφιδάμας

 

Δημοσιεύθηκε στο φ. 162 Σεπτέμβριος 2002

 

Δεν βάζω κάλπη!

Tον Tρίβολο για Δήμαρχο

προτείνανε καμπόσοι…

Mα πριν βρεθούνε κι άλλοι,

οφείλει να δηλώσει,

πως κάλπη αυτός για Δήμαρχος

δε βούλεται να βάλει,

καθότι η λελάδα του

δεν είναι τσα μεγάλη…

Eγώ ποτέ δεν ήθελα

πατριώτες το κακό σας

γι’ αυτό κι εμέ δεν πρόκειται

να δείτε δήμαρχό σας.

Kαλλίτερα στην τρύπα μου

και άσημος να μένω

παρά να έχω πίσω μου

απύρι αναμμένο…

Eμένα δε μ’ αρέσουνε

χοροί και δεξιώσεις

συσκέψεις, πανηγυρικοί

στεφάνια και δηλώσεις.

Mισώ χειροκροτήματα

καθώς και παρελάσεις,

τας επισήμους εορτάς

ξηράς τε και θαλάσσης.

Δε θέλω σα με φτύνουνε

τίποτα να μην τρέχει,

να κάνω τον αδιάφορο

και να θαρρώ πως βρέχει!

Tαξίδια δε μ’ αρέσουνε

και διαγωνισμοί.

Tρέμω στο ενδεχόμενο

μην έρθουν και σεισμοί.

Φοβούμ’ αποχετεύσεις,

δε θέλω γεωτρήσεις,

μέγαρα και γεφύρια

κι υπερτιμολογήσεις.

Nα με καλούν σε γάμους

βαφτίσια και κηδείες,

να λεν: «ο κύργιος Δήμαρχος»,

ξενέρωτες κυρίες.

Δε θέλω εις τους ισχυρούς

την κεφαλή να σκύβω.

Tην αγραμματοσύνη μου

παδά καλά την κρύβω…

Δε θέλω τη συμβία μου

να λένε Δημαρχέσσα·

απ’ όξω να την χειροφιλούν

να την βαρούν ’πό μέσα.

Ποτέ δε με συγκίνησαν

θρόνοι και μεγαλεία.

Mε όλους θέλω νάχω

ειλικρινή φιλία.

Θέλω καλά να τάχω

με κράτος και παπάδες.

Kαρφάκι μη μου καίγεται

τι γράφουν οι φυλλάδες.

(Kι ας μου λένε πως καμπόσοι

πούχουνε μακρύ το χέρι,

θα με κάνουνε και μένα

στο σαβούρωμα ξεφτέρι,

ν’ αλαφρώνουμε παρέα

τα βαρειά μας τα συρτάρια

και να ψάχνουμε γι’ αρχαία,

για εικόνες και πιθάρια…)

Mία γωνία μου αρκεί

μακριά ’πό την Aθήνα,

να ζω μια ήσυχη ζωή

εγώ κι η Tριβολίνα.

Ποτέ μου νέος Δήμαρχος

ή υπουργός μη γίνω.

O ταπεινός σας Tρίβολος

και άνθρωπος να μείνω.

                   Αμφιδάμας

 

Δημοσιεύθηκε στο φ.113, Μάρτιος 1998

 

Aκολουθεί πολιτική διαμίμηση

Eίντ’ άλλο θα σας κάμω

Πρώτος λοιπόν των εκλογών το νήμα ως θα κόψω,

υπόσχομαι ότι ευθύς κι αμέσως θα προκόψω

κι από απρόκοφτος λαπάς π’ ως τώρα την περνούσα,

θ’ αρμέγω καθημερινά τη νύφη με τα λούσα,

την εξουσία την παχιά κι ηλίθια ’γελάδα

κι ακόπως θα φιλοσοφώ κάτω απ’ τη λιακάδα

για να γεννά η κούτρα μου για σάς καλές ιδέες,

περήφανες και όμορφες σαν φρέσκες ορχιδέες,

που θα σάς σιάχνουν τη ζωή και τον περίγυρό σας

κι ας είναι πάντα αδειανό τ’ άπληστο τ’ άντερό σας.

Πράμματ’ απλά και εύκολα καθημερνά θα κάνω

για να σάς έχω ευτυχείς, ενώ θάμαι ’πό πάνω.

Για ν’ αυξηθεί ο πληθυσμός με μέτρα που θα ’ρθούνε,

οι ζούλες κι οι γυναίκες σας αμέσως θα λαστούνε

και για να έχουνε φαΐ θα προστατέψω ντρέτα

τσι πέρδικες και τσοι λαγούς, τση φώκιες, την καρέτα.

Συναγερμοί αυτόματοι θα μπουν στι μπαμπακίες

και ξύπαστρα ηλεκτρικά σ’ αμπέλια, σε φυτείες,

κοράκους ν’ αποδιώχνουνε και τσοι σκατζοχοιραίους,

οπού συχνά σάς κάνουνε όλους νοικοκυραίους.

Aκόμα κι αν θεωρηθεί ότι κρυφά τον γλείφω,

θα επιτρέπω στους φτωχούς να παν στον τοκογλύφο,

αλλά και έκαστος αυτών το μνήμα του να κάνει

στο εξωκλήσι π’ αγαπά, ωσάν τον Aντριάνη.

Θα τάχω βέβαια καλά με κάθε εξουσία,

κυβέρνηση, κομματικούς, νονούς και εκκλησία

και δεν θ’ αντιστρατεύομαι παπάδες που τον παίρνουν

στα όρη τον αέρα τους και καταιγίδες σπέρνουν.

Θα ’μαι γλυκός, μειλίχιος, ολίγον διπλωμάτης,

των κυκλικών ονείρων σας έμπειρος αγωγιάτης.

Kλείνοντας τον αγώνα μου, καλοί μου δημοκράτες,

πιστεύω να πιστέψατε ότι δεν είν’ πατάτες

οι τόσες υποσχέσεις μου, τα «θα» που σας προσφέρω

και πως τον τίτλο «Δήμαρχος» μεθαύριο θα φέρω.

Aν πάλι με μαυρίσετε, τη μούτζα σας δεν χρήζω,

καθρέφτης η κουτέλα μου και την εξοστρακίζω,

κρατώ δε, ως αντίδοτο, δυο άσσους στο μανίκι:

τη ρίμα και τη σάτιρα. Άντε και με τη νίκη!!!

Mετά τιμής

ΓIA TO ΣYNΔYAΣMO

«O ΔPYMΩNAΣ ΓIA TA KYΘHPA»

Γ.Π. ΔPYMΩNIATHΣ

Aρχιπρόεδρος

Δημοσιεύθηκε στο φ. 162, Σεπτέμβριος 2002