Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ – (Ο πατέρας Παναγιώτης Παπαϊωάννου)

Αφορμή για αυτό το σημείωμα υπήρξε η αγαπητή Ελένη Χάρου. Mε πληροφόρησε πως υπάρχει ένα ποιητικό έργο με τίτλο: «Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ» που αποτελεί ύμνο για τον Έρωτα, την Αφροδίτη και τα Κύθηρα. Δεν ήθελα άλλο. Έψαξα και την επόμενη βρέθηκα «ενώπιος ενωπίω» με τον ποιητή. Η έκπληξή μου τεράστια, γιατί συνομιλούσα με έναν σεβάσμιο, μα συγχρόνως γλυκύτατο και ιδιαίτερα φωτισμένο ιερωμένο, τον Πατέρα Παναγιώτη. Αδυνατώ να αναλύσω το πλήθος των χαρισμάτων του, την πολυσχιδή προσωπικότητα και τον όγκο των ενασχολήσεών του. Επισημαίνω τη συγκυρία να βρεθούμε και οι δύο στη «θεία» Θεσσαλονίκη, φοιτητές του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου, εκείνος ακολουθώντας τα μαθήματα της μοναδικής στην Ελλάδα Κτηνιατρικής σχολής. Υπήρξε και ο έρωτά του για την «κόρη του Καραβά», όπως ο ίδιος την ονοματίζει, αφιερώνοντάς της «ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ». Πρόκειται για τη σύζυγό του, Μαρτίν Κανέλλη, που τον έφερε, του γνώρισε τα Κύθηρα και αυτά με τη σειρά τους τον ενέπνευσαν. «Κάθε φορά που πάω στα Κύθηρα, κλαίω», ομολογεί ο ίδιος. «Είμαι γαμπρός Κυθηρίων. Το νησί έχει μια ιδιόρρυθμη ιδιότητα: Ή σε κερδίζει ή δεν θέλεις να ξαναπατήσεις. Κάποτε είχα στείλει τη Λιλή ζωγράφου και σαν αποβιβάστηκε μου τηλεφώνησε: “Πού με έστειλες, εδώ είναι κρανίου τόπος. Είσαι τρελός;”. Μα μετά από καμιά δεκαριά μέρες που έφευγε μου είπε: “Δεν μπορείς να καταλάβεις με πόσο πόνο ψυχής αφήνω τα Κύθηρα”. Τα Κύθηρα είναι ένας τόπος που ή τα αγαπάς ή δεν θέλεις να τα ξαναδείς. Ή του ύψους, ή του βάθους. Εγώ τα ερωτεύτηκα. Χτίσαμε σπίτι. Λέω στη γυναίκα μου: Και μεταφορικά και πραγματικά, εμείς, τα βρήκαμε τα Κύθηρα».

-Πατέρα Παναγιώτη, γνωρίζω πως μεγάλη αγάπη σας παραμένει η Κτηνιατρική. Με το ιατρείο σας εδώ στο κέντρο των Αθηνών, σε αυτό το υπέροχο νεοκλασικό κτήριο – μουσείο έχετε αποκτήσει τη φήμη του Κτηνιάτρου των διασημοτήτων. Επεκτείνατε τις υπηρεσίες σας, με τη συμμετοχή των παιδιών σας και σε άλλες περιοχές, μα και στο λεκανοπέδιο των Αθηνών. Τι αποκομίσατε από την προσφορά σας στους μικρούς συντρόφους των ανθρώπων. «Πρώτα έγινα καλύτερος άνθρωπος, έγινα και πιο ευαίσθητος. Έχω και μια άνετη ζωή που την οφείλω στο επάγγελμά μου, αλλά πρέπει να σας τονίσω πως είναι ένα δύσκολο επάγγελμα, με ιδιότροπους πελάτες. Αν δεν αγαπάς την Κτηνιατρική, αυτή σε αποβάλλει. Εμένα, επειδή την είχα στόχο ζωής, με αντάμειψε με τον καλύτερο τρόπο.

Advertisement

   -Θέλοντας να αφήσω για το τέλος το λογοτεχνικό σας έργο, θα σας ρωτήσω για την τελευταία επιλογή σας, στα πιο ώριμα χρόνια, την ιεροσύνης σας, με επίκεντρο την Ιεραποστολή. «Η Ιεραποστολή είναι ένα τάμα ζωής. Άλλαξε ριζικά η ζωή μου με τη γέννηση των εγγονών μου κι έκανα τάμα αν σωθούν και είναι υγιή, να ασχοληθώ και να φροντίζω παιδιά. Ο Κύριος στόχος του Ιεραποστολικού έργου μου είναι τα παιδιά. Έχω βοηθήσει και με την οικονομική στήριξη πελατών και φίλων μου, να τελειώσει το ορφανοτροφείο, να ολοκληρωθούν οι εγκαταστάσεις, να ιδρυθούν σχολεία, να δώσουμε περισσότερα συσσίτια. Όταν, πριν έξη χρόνια, έγινα ιερέας και κατέβηκα στη Μαδαγασκάρη (μεγάλο νησί της Νοτιοανατολικής Αφρικής) κάναμε συσσίτια για 200 παιδία, έχουμε φτάσει τα 1.000, με 1.200 την ημέρα. Δίδουμε γάλα και μπισκότα. Μη φανταστείτε πως είναι τεράστιο το κόστος. Για να τρώει γάλα και μπισκότα κάθε πρωί ένα παιδί, μας στοιχίζει ένα ευρώ τον μήνα. Με 12 ευρώ τρώει για ένα χρόνο. Ίσως να είναι και το μοναδικό του γεύμα. Στέλνω με κοντέινερ ρούχα και παπούτσια στη Μαδαγασκάρη, γιατί υπάρχει μεγάλη φτώχια. Είναι εξωπραγματικό αυτό που λένε πως τρώνε της σόλες των παπουτσιών τους, γιατί δεν έχουν παπούτσια. Δεν ξέρω αν τα συσσίτια, το ορφανοτροφείο, τα σχολεία, τα ρούχα μα και κάποια έργα που κάναμε στην εκεί Μητρόπολη, είναι Ιεραποστολή, δεν ξέρω… μα νιώθω πως είναι αγάπη. Και τι πιο σπουδαίο για έναν Ιεραπόστολο από το να προσφέρει αγάπη. Είναι αυτό που λέει και ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Βορείου Μαδαγασκάρης ο Κος Ιγνάτιος: “Εμείς ας προσφέρουμε τα μέσα να ζήσουν και να μάθουν γράμματα και όσο αφορά τη θρησκεία, ας ακολουθήσουν όποιο δόγμα θέλουν”. Δίπλα σε  κάθε εκκλησία που φτιάχνει ο Ιγνάτιος, χτίζει και ένα σχολείο. Είναι τα μόνα δωρεάν σχολεία σε όλη τη Μαδαγασκάρη. Είναι συγκινητικό που όλα τα παιδιά, σε εκείνα τα σχολεία, κάνουν κοινή προσευχή κι ας ανήκουν σε διαφορετικές θρησκείες. Η βοήθεια της Ιεραποστολής είναι ανεξίθρησκη. Το 50% του πληθυσμού εκεί είναι ανεμιστές. Πιστεύουν στην ψυχή. Κάθε χρόνο ξεθάβουν τους νεκρούς τους, του φέρνουν στα σπίτια και κάνουν διάφορες γιορτές. Το 45% είναι χριστιανοί, μα λίγοι οι ορθόδοξοι. Εκεί οι άνθρωποι έχουν μια καλοσύνη και ένα χαμόγελο, που δεν το συναντάς εύκολα. Η Ιεραποστολή είναι το πιο συγκλονιστικό που έχει τύχει στη ζωή μου. Δεν ξέρω αν οι 2, 3 μήνες το χρόνο που κατεβαίνω στη Μαδαγασκάρη αρκούν για να θεωρώ τον εαυτόν μου Ιεραπόστολο, αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι παραπάνω. Από τα έσοδα του ιατρείου μου, χρηματοδοτώ τη Μητρόπολη Βορείου Μαδαγασκάρης.

  -Πατέρα Παναγιώτη, έχουν εκδοθεί πέντε έργα σας. Τρία ποιητικά και δύο μυθιστορήματα. Θέλετε να μας πείτε κάτι για το λογοτεχνικό σας έργο. Να μας επικεντρώσετε και στο τελευταίο σας. «Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ» εξάπτει τη φαντασία μας. «Πάντα έγραφα. Κάποτε πήγα τα γραφτά μου σε έναν εκδότη. Μου είπε: “Είσαι ένας πετυχημένος Κτηνίατρος. Δεν θα σε ωφελήσει να διασπαστείς. Μην ασχολείσαι με το γράψιμο. Πέταξέ τα”. Τα πέταξα και σταμάτησα. Έλα όμως που το μικρόβιο με έτρωγε και ξανάγραψα. Ήρθε η Λιλή Ζωγράφου και κάθισε στο γραφείο μου όσο εγώ εξέταζα. Σαν έφυγε ο πελάτης, μου είπε: “Τι ωραίο ποίημα είναι αυτό, από πού το αντέγραψες;”. Μετά από εξηγήσεις ομολόγησε: “Είσαι ο πιο ερωτικός ποιητής που έχω διαβάσει στη ζωή μου”. Πώς να μην ξανάρχιζα το γράψιμο. Με οπισθόφυλλο γραμμένο από τη Λιλή Ζωγράφου το πρώτο μου βιβλίο: “ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ” απογειώθηκε. Την Κυθήρια γυναίκα μου τη λένε Σταματία, μα στη Γαλλία τη φώναζαν: “Στα-μάτια”. Εξ’ ου και ο τίτλος. Όλα τα ερωτικά μου ποιήματα είναι αφιερωμένα στην Κόρη του Καραβά. Τα Κύθηρα είναι μεγάλος  Έρωτας. “Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ” γράφτηκε εκεί. Βγαίνοντας από τη θάλασσα η Αφροδίτη τίναξε τα μαλλιά της και οι σταλαγματιές γέμισαν τα Κύθηρα λουλούδια. Το ωραίο παλληκάρι του νησιού, ο Διογένης και η όμορφη Ποθητή συναντιούνται και βιώνουν του έρωτα την ηδονή. Η Κυθέρεια παρακολουθεί, επικροτεί και σχολιάζει τα τεκταινόμενα. Στο τέλος φεύγει από τα Κύθηρα, γιατί τα Κύθηρα δεν την χρειάζονται, γιατί τα Κύθηρα είναι ΕΡΩΤΑΣ. Ο Έρωτας είναι Θεός. Τον έχει θεοποιήσει και η ορθόδοξος εκκλησία. Τον έρωτα, όχι την επιθυμία. Ο Χριστιανισμός έχει πάρει την ελληνική φιλολογία, δεν την απέρριψε, δεν την κατέστρεψε, δεν την εκμηδένισε, μόνο την τροποποίησε.

-Πατέρα Παναγιώτη, να σας ευχαριστήσω για την καλοσύνη σας να μας μιλήσετε για το έργο σας, να μάθουν για σας στα Κύθηρα. Θα θέλατε να προσθέσετε κάτι; «Να μη με ευχαριστείτε. Ό,τι έχει σχέση με τα Κύθηρα, για μένα αποτελεί χαρά. Μια υπενθύμιση μόνο. Κάθε προσφορά προς το Ιεραποστολικό έργο, είναι πραγματικά πολύτιμη.

Θα κλείσω κι ας μου το επιτρέψει ο ποιητής, αναλύοντας το έργο: «Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ» όπως εγώ το βίωσα. Ο πλανήτης μας πέρασε διάφορες εποχές, π. χ. την εποχή των παγετώνων, την εποχή των δεινοσαύρων κ. λ. π. Σαν θα έρθει η εποχή του Έρωτος, αυτή θα ονομαστεί: «Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΚΥΘΗΡΩΝ». Ο προάγγελος ποιητής προηγείται των εποχών. Βυθισμένος στης Μούσας την έκσταση και με έλξη όμοια με αυτή του θυμαριού προς τη μέλισσα, προσέγγισε τα Κύθηρα στης κόρης του Καραβά (Ποθητή) το νεύμα. Και κείνος (Διογένης) ανέδειξε τα Κύθηρα στον τόπο που Αναδυομένη Κυθέρεια προορίζει: Αφροδίτη:Ο έρωτας περπατά φλεγόμενος στην άμμο των Κυθήρων. – Όποιος από τα Κύθηρα περάσει στην ορμή του έρωτα  σκλαβώνεται. –  Μόνο ο έρωτας κάνει τον άνθρωπο αθάνατο. Ας μου επιτραπεί και ένα δικό μου τετράστιχο που νομίζω πως ταιριάζει: Στο μαγεμένο Καλαδί / γλυκό της έκλεψα φιλί / μη με ρωτάς πώς και γιατί / ο Έρως πέρναγε από κει.

 ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ ΣΤΟ ΦΥΛΛΟ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2023