Η αρχιτεκτονική του παρελθόντος είχε το κάτι άλλο….

την Φεβ 13, 2018

Εξηγούμεθα εξ αρχής. Δεν είμαστε αρχιτέκτονες, ούτε έχουμε ειδικές γνώσεις στο θέμα αυτό. Σκεφθήκαμε όμως να δημιουργήσουμε μία στήλη στην ηλεκτρονική μας έκδοση με κάποια ψήγματα από αρχιτεκτονικές «πενιές» του Κυθηραϊκού παρελθόντος. Με κάποιες ξεχασμένες γωνιές του τόπου μας, με κάποια απομεινάρια από παλιά σπίτια, κάποια από τα οποία στέγασαν κατά το 19^ο και τον 20ό αι. μερικές εύπορες οικογένειες στο νησί ή κάποιες άλλες, λιγότερο εύπορες ίσως, που μιμήθηκαν στοιχεία αρχιτεκτονικής από γνωστούς μαστόρους, τους οποίους σήμερα αγνοούμε. Θα επιχειρήσουμε έτσι να δείξουμε μερικά σημεία που ίσως δεν έχουν τύχει της προσοχής μας ή κάποια άλλα που αγοράστηκαν και σώθηκαν ή χάθηκαν, ανάλογα με την ευαισθησία του νέου ιδιοκτήτη. Επειδή ίσως θα ήταν καλλίτερα αν την δική μας προσπάθεια συμπλήρωναν ειδικότεροι ημών επαναλαμβάνουμε ότι οι στήλες μας είναι ανοιχτές σε όποιον θελήσει να γράψει, να συμπληρώσει, να σχολιάσει ή να προσφέρει στο κοινό μας μία διαφορετική πληροφόρηση, αυτήν που δεν έχει σχέση με συνήθεις αντιδικίες, κακίες, μικρότητες και άλλα θλιβερά παρόμοια, στα οποία διαπρέπουμε εμείς οι Έλληνες ως λαός. Να δούμε με αγάπη τον τόπο μας και να περιδιαβούμε περιοχές παρατηρώντας πώς τις διαμόρφωσαν οι ντόπιοι τεχνίτες, που έδειξαν μεγάλη ευαισθησία σε δύσκολες εποχές. Αυτήν που δεν βρίσκουμε ίσως τόσο συχνά σήμερα. Αυτοί οι τεχνίτες που έπαιρναν την πέτρα και την μεταμόρφωναν σε τέχνη και με λίγο ασβέστη έφτιαχναν υπέροχα κομμάτια. Πιθανόν, πολλά από αυτά που θα δείτε να μην υπάρχουν σήμερα ή να έχουν αλλάξει όψη, καθώς οι φωτογραφίες μας, από το αρχείο της εφημερίδας έχουν ξεκινήσει από το 1988. Και επαναλαμβάνουμε. Πάσα προσφορά δεκτή. Είτε σε οπτικό υλικό, είτε σε κείμενο.

Εδώ ξεκινάμε από μερικά σπίτια στα Λιανιάνικα με το φακό μας να εστιάζει στις λουλουδιέρες τους, εξαίρετα δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής του σχετικά πρόσφατου παρελθόντος. Αυτές τις κατασκευές που έδιναν άλλη όψη στα κτήρια. Εκεί που σε λίγο χώμα φύτευαν δύο βιόλες, μία αρμπαρόριζα, λίγα κρινάκια και άλλαζαν το χρώμα στο χωριό και στις ψυχές τους. Και θα συνεχίσουμε με τις περίτεχνες κατασκευές στις καμινάδες και στα καμπαναριά, που τις θαυμάζουμε σήμερα ακόμα και στα ταπεινότερα σπίτια ή τα μικρά ξεχασμένα ξωκλήσια των δύο τελευταίων αιώνων.