Μία βραδιά με τον Αλκίνοο Ιωαννίδη

Μια μοναδική βραδιά απολαύσαμε με τον αγαπημένο όλων μας στην Ελλάδα, στην Κύπρο αλλά και στο εξωτερικό, Αλκίνοο Ιωαννίδη, το βράδυ της Τρίτης μετά το Πάσχα, 14 Απριλίου, στη μουσική σκηνή του “Αστικόν” στον Ποταμό στα Κύθηρα.
O καλλιτέχνης ουσιαστικά μας χάρισε αυτή την αξέχαστη βραδιά αφού τα έσοδα που συγκεντρώθηκαν δόθηκαν με την ευγενική προσφορά του στην Φιλαρμονική Ποταμού Κυθήρων.
Στην κατάμεστη αίθουσα του “Αστικόν”,στο βιολί τον συνόδεψε ο πολύ αγαπητός σε όλους μας, εξαιρετικός μουσικός, Παναγιώτης Μεγαλοκονόμος (Μεταξάς).

Μέρος από το βιογραφικό του Αλκίνοου Ιωαννίδη:
(Επισημαίνουμε ότι ανάμεσα στις μεγάλες του αγάπες βρίσκονται και τα Κύθηρα  (ζει πολύ καιρό στο σπίτι της οικογένειας στα Σταθιάνικα) γι’ αυτό τον λόγο τον αγαπούμε ακόμη περισσότερο!)

Advertisement

Αλκίνοος Ιωαννίδης

Γεννήθηκε στην Κύπρο το 1969. Ο πατέρας του Άντης είναι ζωγράφος. Η μητέρα του Μαριλένα σπούδασε θέατρο και εργάστηκε σαν παραγωγός και εκφωνήτρια στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου. Ο αδερφός του Λίνος είναι ποιητής. Σπούδασε κλασική κιθάρα στο Ευρωπαϊκό Ωδείο Λευκωσίας. Όντας κακός στο ποδόσφαιρο, πέρασε τα παιδικά του χρόνια ακούγοντας ή παίζοντας μουσική και παρακολουθώντας τη ζωγραφική του πατέρα του και τη φύση της Κύπρου. Το 1989 πήγε στην Αθήνα, όπου φοίτησε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου.

Σαν ηθοποιός, ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου (1993, 1996 και 2013). Μεταξύ 1990 και 1993, παράλληλα με τις σπουδές του, εργάστηκε στην τηλεόραση και έπαιξε στον κινηματογράφο.

Εμφανίστηκε στη δισκογραφία σαν τραγουδιστής το 1993, ενώ από το 1997 υπογράφει ο ίδιος τους στίχους, τη μουσική και την ενορχήστρωση των δίσκων του. Στη διάρκεια της πορείας του έχει κυκλοφορήσει αρκετούς προσωπικούς δίσκους και ζωντανές ηχογραφήσεις, ενώ έχει συμμετάσχει σε πολλούς δίσκους συναδέλφων του, ερμηνεύοντας τραγούδια άλλων δημιουργών ή γράφοντας στίχους και μουσική για άλλους ερμηνευτές. Εκτός από τραγούδια, γράφει χορωδιακή και ορχηστρική μουσική. Είναι επηρεασμένος από τους Έλληνες συνθέτες των τελευταίων δεκαετιών, την παραδοσιακή μουσική της Κύπρου, τη βυζαντινή και την κλασική.

Το 2005 παρακολούθησε μαθήματα σύνθεσης στο Κονσερβατόριο της Αγίας Πετρούπολης, με καθηγητή τον Μπορίς Τίσιενκο. Παράλληλα έκανε μαθήματα ενορχήστρωσης με τον Αρκάντι Αγκαμπάμπωφ και πολυφωνίας με τον Ανατόλι Μίλκα. Με εξαίρεση αυτές τις σύντομες σπουδές θεωρεί τον εαυτό του αυτοδίδακτο.

Έχει συνεργαστεί επανειλημμένα με διαφορετικά μουσικά σύνολα, όπως η Κρατική Ορχήστρα Κύπρου, η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, η Καμεράτα Φίλων της Μουσικής, η Συμφωνική Ορχήστρα της Εθνικής Ραδιοφωνίας της Ελλάδας, η Συμφωνική Ορχήστρα της Εθνικής Ραδιοφωνίας της Βουλγαρίας, το Charles Lloyd New Quartet, το Absolute Ensemble της Νέας Υόρκης, το Μουσικό Σύνολο Μάνος Χατζιδάκις, η Παλλίντονος Αρμονία του Γιάννη Μαρκόπουλου, η Λαϊκή Ορχήστρα Μίκης Θεοδωράκης, καθώς και με όλους σχεδόν τους Έλληνες και Κύπριους συνθέτες, μουσικούς και ερμηνευτές που θαυμάζει. Από το 2000, τραγουδά και παίζει μπαρόκ φλάουτα και κρουστά στο συγκρότημα ΦΜΣ (Φίλοι Μίλτου Σαχτούρη) του Μιχάλη Σιγανίδη.

Στις προσωπικές του εμφανίσεις αλλά και δισκογραφικά, η συνεργασία του με σημαντικούς μουσικούς και τεχνικούς είναι μόνιμη τα τελευταία 20 χρόνια. Εμφανίζεται σε μεγάλα, ανοιχτά θέατρα, αλλά και σε μικρές σκηνές, μαζί τους ή μόνος. Οι συναυλίες και τα τραγούδια του κινούται από το mainstream στην avant-garde και από το συμβατικό στο ιδιαίτερο, αναζητώντας έναν χαρακτήρα ανεξάρτητο από το ύφος.

Στο εξωτερικό, τα τελευταία χρόνια έχει δώσει περίπου 100 προσωπικές συναυλίες. Στην Ελλάδα και στην Κύπρο έχει δώσει περισσότερες από 1,700 συναυλίες. Δεν έχει παίξει ποτέ σε κομματικές διοργανώσεις.

Αγαπά το ποδήλατο, τη Ρωσία και τα Κύθηρα. Έχει ζήσει σε διαφορετικά χωριά και πόλεις της Ελλάδας. Αν δεν είχε ασχοληθεί με τη μουσική θα γινόταν αρχαιολόγος, σκηνοθέτης κινηματογράφου ή μελισσοκόμος. Διαβάζει ιστορία και ξένη λογοτεχνία. Ακούει επιλεκτικά μουσική, ανεξαρτήτως είδους.

Με τη σύντροφό του έχουν τρία παιδιά.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση Φ.302 – Μάιος 2015