Βιβλιοπαρουσίαση – 33

Ο τίτλος αυτός ανήκει στο πρώτο συγγραφικό έργο της αρχιτέκτονος Δάνιας Δουρίδα-Παναγιωτοπούλου, ο δε αριθμός αντιστοιχεί στα 33 αριθμημένα κεφάλαια, σπονδυλωτά συνδεδεμένα.

Ο αναγνώστης θα μπορούσε να εκλάβει τη μορφή αυτή ως αποσπασματική. Όμως συμβαίνει το αντίθετο ακριβώς, αφού οι «σπόνδυλοι» συνείρονται και η μέθοδος των συνειρμών καθιστά, τόσο την εξελικτική πορεία της αφήγησης, όσο και το περιεχόμενο συνεχή και ενιαία.

Advertisement

Η συγγραφέας είναι η ίδια ο αφηγητής και παρουσιάζει το κείμενό της στο πρώτο ενικό πρόσωπο, αφού πρόκειται για αυτοβιογραφικό, σε γλώσσα λιτή, στην καθομιλουμένη, εύληπτη, τονίζοντας ιδιαίτερα το ιστορικό πλαίσιο των δεδομένων. Εκείνο που στην κυριολεξία κερδίζει τον αναγνώστη είναι το οικείο, φιλικό, παραστατικό ύφος, που κρύβει παράλληλα πλαστικότητα και κάποια στοιχεία υποκριτικής τέχνης. Αριστοτεχνικά δοσμένο μάς μεταφέρει με αμεσότητα, χρονικά, στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.

Η πρωταγωνίστρια αρχικά αναφέρεται στις βαθιές ρίζες των προγόνων της στην Μικρασία και συγκεκριμένα στη Σμύρνη, πριν τη Μικρασιατική Καταστροφή. Στη συνέχεια θα περιγράψει τα παιδικά της και τα εφηβικά της χρόνια, μέχρι τότε που ο καθένας μας, έχοντας πετύχει τους στόχους του, αναλαμβάνει τις ευθύνες της δικής του ζωής και τις υποχρεώσεις του.  τότε που τα ξένοιαστα χρόνια, που άλλοι είχαν το βάρος των καθηκόντων αυτών, έχουν περάσει.

Η Δάνια γεννήθηκε στην Αθήνα, λόγω όμως των μεταθέσεων του πατέρα της –ήταν αξιωματικός της Χωροφυλακής- η οικογένειά της αναγκαζόταν να μετακινείται ανάλογα  μ’  αυτά. Έτσι εγκαταστάθηκαν στο Μοσχάτο, στην Εύβοια, στην Βοιωτία, στην Θεσπρωτία, στον Βόλο και στις Σποράδες. Η συγγραφεύς καταγράφει από κάθε «νέα πατρίδα» ό,τι όμορφο, μαγευτικό, φυσικό και Ελληνικό απεικονιζόταν στην μνήμη της.

Το αξιοθαύμαστο όλων είναι ότι μέσα απ’ όλα τα παραπάνω βρίσκει την ευκαιρία να περάσει πολιτιστικά στοιχεία της εποχής, όπως: πανηγύρια, παρελάσεις και γυμναστικές επιδείξεις, χορευτικές εκδηλώσεις, εκδρομές, γενέθλια και συναντήσεις των φίλων και συμμαθητών της. Ιδιαίτερη αγάπη και ευαισθησία επιδεικνύει στην κλασική Ελληνική Λογοτεχνία, παράλληλα δε θαυμάζει και ευγνωμονεί τους δασκάλους της, που, όπως αναφέρει, της δίδαξαν τις αξίες, τις αρχές και τη γνώση της Ζωής.

Μετά τη λήξη των Λυκειακών της σπουδών ταξίδεψε στην Αιώνια Πόλη, τη Ρώμη, όπου φοίτησε και αποφοίτησε από την Αρχιτεκτονική Σχολή της. Έκτοτε οι ευθύνες μοιράστηκαν στην οικογένεια που δημιούργησαν με τον Πολιτικό Μηχανικό και σύζυγό της Βασίλη Δουρίδα.

Το ζεύγος Δουρίδα αγαπά ιδιαίτερα τα Κύθηρα, δραστηριοποιείται στο νησί μας στην κατασκευή πολυτελών κατοικιών, πάντοτε με επιτυχίες. Αρκεί μια τόσο έμπειρη ματιά τους ή μια συμπληρωματική πινελιά τους επί των σχεδίων τους, για να γίνει το κτίσμα μοναδικό και αξεπέραστο.

Ευχόμαστε ευδόκιμα τα χρόνια που έρχονται και με αγάπη  να πλαισιώσουμε και το επόμενο πόνημα-έργο.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ ΣΤΟ Φ. 352 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2019 ΤΗΣ ΕΝΤΥΠΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ «ΚΥΘΗΡΑΪΚΑ»