Τριβολομαντορική εγκύκλιος

Τέκνα μου εν Τριβόλω αγαπητά,

Όταν ήρθε που λέτε κι έζησε στη γη μας με την μορφή αθρώπου ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, εκειά κάτω στους Αγίους τόπους, που σήμερα είναι άγριοι, όπως κι εδώ δηλαδή, όπως και παντού δα οι γήινοι τόποι, ακολούθησε το επάγγελμα του μαραγκού ο Θεάνθρωπος. Ένας φτωχός, φτωχότατος μαραγκός, με κάτι αμπαλωμένα ρούχα, ξυπόλυτος όλο το χρόνο ήτονε  κι ούτε γάιδαρο δεν είχε, γιατί ήτονε πολύ ταπεινός και δεν ήθελε άλογο ούτε μερσεντές. Επολέμα που λέτε και έφτιαχνε ένα σωρό ξύλινα χρήσιμα πράματα. Το μόνο έπιπλο που δεν είχε φκιάξει ποτέ ήτονε το παγκάρι. Μάλιστα κάτι άλλους που είχανε κάμει το Ναό οίκο εμπορίου τσι είχε πελεκήσει με το φραγγέλιο και πολύ τους εκακοφάνηκε και επιάσανε και τονε σταυρώσανε μετά, όπως ξέρετε. Τώρα βέβαια θα πείτε ντροπή μου, που εγώ, ένας Αρχιτρίβολος, ασχολιέμαι με τέτοιο θέμα, αλλά όμως μερικά πράματα, αν δεν τα πω εγώ, δεν τα λέει κανένας στι θνητούς τσι κακομοίρηδες. Να μου πείτε και που θα τα πω, τα έκαμε  η φοράδα στο αλώνι, μετά συγχωρήσεως, ούτε φοράδα δα υπάρχει πλέα, ούτε αλώνι, αλλά ας τα πούμε όμως ετσά για να κάμομε πλάκα με τους εαυτούς μας και με όλους τσι σοβαρούς αθρώπους, που αυτοιδά κι αν έχουνε πλάκα!

Advertisement

Κι ανε ρωτάτε για ίντα ξεκίνησα και λέω ντροπή μου, είναι επειδής μωρέ θα ασχοληθώ με την θεία αντιπροσωπεία εδώ στον κόσμο μας , που, μεταξύ μας, είναι χερότερη κι από την τρόικα, αλλά ο νόμος λέει πως δεν κάνει να την ακουμπά κανένας κι αφού είναι εκ Θεού η εξουσία της, αλίμονό  του οποιανού πει την αλήθεια για δαύτηνε, στην κόλαση θα κοχλάζει αιωνίως και τυμπανίως, ο αφορεσμένος. Ντροπή μου λοιπόν που τολμώ, αλλά είμαι που είμαι τρίβολος μπρε και το κατράμι δεν το ξιπώμαι εγώ, αφού από κατράμι είμαι καμωμένος κι έχω και ουρά. Βέβαια υπάρχουνε και τα παράδοξα μες στο σύμπαν. Καμία φορά , κάτι σαν κι ελόγου μου, είναι πολύ πιο θεοσεβούμενοι από τσοι μιτροφόρους με τα χρυσά χαϊμαλιά, τσι αχόρταγους με τσι τρουλωτές στομαχάρες, πάρτε το κι αυτό υπόψη σας.

Ύβρις, άτη, νέμεσις και τίσις

Όταν, που λέτε, ένας άθρωπος  (ας είναι και αντιπρόσωπος, άθρωπος είναι κι αυτός) υπερεκτιμώντας τη δύναμή του συμπεριφέρεται με  αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους τους ταπεινούς και εξουσιαζόμενους από αυτόν, και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επιβάλει όρια στην ανθρώπινη δράση-, τότε διαπράττει «ύβριν», επιχειρεί δηλαδή, ελέω Θεού συνήθως, να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με το Θεό, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό Εκείνου. Η αλαζονική αυτή στάση και συμπεριφορά, συνήθως προκαλεί την επέμβαση του Θεού που στέλνει στον υβριστή την «άτη»,  δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγεί τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη ανοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλεί την «νέμεσιν»,  την οργή και εκδίκηση δηλαδή του Θεού, που επιφέρει την «τίσιν»,  δηλαδή την τιμωρία και τη συντριβή-καταστροφή τού υβριστή.

Κάποτε στα μέρη μας , το 1996 ήτονε και θα το θυμόσαστε οι πιο πολλοί, ένας Δεσπότης είχε επιδιώξει να πάρει με νόμιμα μέσα, δεν λέω, νόμιμα κατά τους νόμους του κράτους των ανθρώπων βέβαια, να υφαρπάξει από το λαό , από το ποίμνιόν  του , την περιουσία του. Κι όλο το θέμα ήταν τότε να αρπάξει τα λεφτά και να τα χειριστεί κατά το δοκούν από τα Ιερά μας προσκυνήματα, στα οποία είχε όλες τις άλλες εξουσίες, όπως και σήμερα, θρησκευτικές, λατρευτικές, πνευματικές, πλην από αυτήν  την επί του παγκαρίου σημαντική. Είχε βγει λοιπόν στον άμβωνα μέρα μεγάλης γιορτής κι είχε πει τρανταχτά. «Αν δεν μου δώσετε 100 χιλιάδες, εγώ δεν ξαναλειτουργώ στην Μυρτιδιώτισσα». Τόλμησε και απείλησε , ο καημένος,  εν όψει των 100 χιλιάδων και όλων των άλλων τα οποία είχε διεκδικήσει δικαστικώς βεβαίως ο αντιπρόσωπος του Θεού επί της Γης και που θα τα χρειαζόταν ίσως κι αυτός για τα γεράματά του, τόλμησε και απείλησε την Μυρτιδιώτισσα και τους πιστούς της πως δεν θα τους προσφέρει τις Δεσποτικές του υπηρεσίες. Αλλά όταν μετά από λίγες μέρες πήγε να ξαναλειτουργήσει (όπως ήταν το συμφέρον του που καλά το εκάτεχε), την ώρα που έμπαινε στην εξώπορτα του μοναστηριού, στραβοπάτησε, έφαγε γερή γκρεμισταρέα και έσπασε το πόδι  του. Κι ώσπου να αποθεραπευτεί ήρθε η θεία νέμεσις και τίσις κι έγιναν όλα εκείνα τα τρομερά και φοβερά που έγιναν, καθώς η άτη θόλωσε το μυαλό του και των δικών του και δεν ξαναλειτούργησε ποτέ στο Ιερό Μοναστήρι των Μυρτιδίων· η Μερτιδιώτισσα φρόντισε να μην τονε αφήσει να ξαναλειτουργήσει. Ας είναι καλά εκεί που είναι ο μακαριστός, θα το έχει μετανιώσει, αλλά είναι πολύ καθυστερημένη η μετά θάνατον μετάνοια.

Τώρα που έχομε πάλι κρίση

Επί δυόμισι αιώνες που ισχύει το καθεστώς τού να ανήκει η περιουσία του νησιού, μαζί και τα Ιερά του προσκυνήματα, στο λαό του, μία φορά κατάφεραν μερικώς μόνο και έβαλαν χέρι οι Δεσποτάδες σε αυτήν. Επί Γερμανικής κατοχής, με τροποποιητικό νόμο της δοσίλογης τότε κυβέρνησης, καθώς ήσαν τακίμια με τους Ναζί. Τώρα που ξανάχουμε πάλι κρίση, επιχειρούν ως Πέμπτη φάλαγγα πάλι (για λογαριασμό του ΤΑΙΠΕΔ ίσως;), με πρωτοστάτη την Αρχιεπισκοπή Αθηνών, να ξαναβάλουν στο χέρι την περιουσία του λαού των Κυθήρων. Με κύριο στόχο και μοναδικό τους βέβαια, (αφού όλα τα άλλα τα της θρησκείας τα έχουν) και ως αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους, να πάρουν εκείνοι το παγκάρι της Μυρτιδιώτισσας, χωρίς να λογαριάζουν όμως καμία από τις άλλες παρενέργειες που θα προκύψουν σε βάρος του νησιού και του λαού του. Νόμιμο δικαίωμα σού λένε, αλλά ρώτησαν την Μυρτιδιώτισσα αν συμφωνεί; Είναι μια Ύβρις κι αυτή απέναντι στα ιερά μας και στα όσιά μας και μακάρι να βγει ψεύτης ο Τρίβολος, αν και ψέματα δεν συνηθίζει να λέει, αλλά πολύ φοβάμαι πως, ανεξάρτητα από τις όποιες αθρώπινες δικαστικές αποφάσεις, θα υπάρξει  στο τέλος η θεία Νέμεσις και Τίσις επί των κεφαλών που η Άτη τις έχει θολώσει και δεν βλέπουν τίποτα άλλο από το χρήμα και που για αυτές τις κεφαλές εν αρχή ην ο πάγκος  και ο πάγκος  ην προς τον θεόν και θεός ην ο πάγκος. Κι ας μην είχε φτιάξει ποτέ με τα χεράκια του ο Άγιος Ξυλουργός παγκάρι κι ας μην είχε φορέσει ποτέ στο κεφάλι του χρυσοποίκιλτη μίτρα Εκείνος. Κατ’ αντίθετη εικόνα και ομοίωσή του προχωρούν τούτοι, που μέχρι έρανο, λέει, κάνουνε μεταξύ τους για να πληρώσουν και οι άλλοι λέει δεσποτάδες το κόστος των δικηγόρων και των δικαστηρίων. Πού φτάσαμε! Αυτοί οι υπηρέτες των Αγίων μυστηρίων να σέρνονται κάθε λίγο και λιγάκι με πάθος και φανατισμό στις αίθουσες των δικαστηρίων για να πάρουνε το παγκάρι της Μυρτιδιώτισσας και να το κάνουν ό,τι γουστάρουν, χωρίς τον έλεγχο του λαού, φοβούμενοι λέει μη βγάλουμε  μουσουλμάνο Δήμαρχο. Αχ μωρέ Δήμαρχε, έτσι μελαψός που είσαι, εσύ τους τρόμαξες; Μπα, δεν νομίζω. Χρυσά μανικετόκουμπα και τόσα άλλα αγαθά χλιδής είχαν κάμει κάποιοι προκάτοχοί τους τα χρήματα των ναών , κάποιοι προκάτοχοί τους που κι αυτοί είχαν βάλει στόχο το παγκάρι της Μερτιδιώτισσας , μα Εκείνη δα τους κανόνισε καλά καλά. Κι αυτοί δεν ήσαν μουσουλμάνοι. Προφάσεις εν αμαρτίαις τα επιχειρήματα των διαδόχων τους λοιπόν τη σήμερον;  Καλό καλοκαίρι να έχετε και μην πάψετε ποτέ να πιστεύετε στη Μερτιδιώτισσά σας Τσιριγώτες, ανεξάρτητα αν προσπάθησαν ακόμα και να Της αλλάξουν το πρόσωπο στους ναούς που εσείς κτίζετε στην ξενιτιά σας στο Όνομά Της, εκεί που την κουβαλάτε και θα την κουβαλάτε αιώνες και αιώνες τώρα μέσα σας, Μεγάλη Μητέρα και Προστάτιδά σας, απέραντα δική σας με το μαύρο Της πρόσωπο και την απέραντη αγάπη Της για το νησί Της. Και να έχετε και αυτό στο νου σας. Ο Τρίβολος μπορεί να είναι πιο θεοσεβούμενος κι από, μερικούς τουλάχιστον, από τους Δεσποτάδες σας. Γι’ αυτό και τα έγραψε τουταδά χωρίς φόβο και πάθος.

Μετά τριβολικών ευχών

Ο Κυθηραϊκών, Αντικυθηραϊκών, Χύτρας, Πρασονησίου, Δραγονάρων, Κοφινιδίων και λοιπών βραχονησίδων

Αρμαγεδδών ο Β’