Τα καημένα τα κατσίκια στα καμένα…

Μέγιστο πρόβλημα στο σχεδιασμό για την φυσική αναγέννηση της βλάστησης στις περιοχές που κάηκαν στη μεγάλη φωτιά του Αυγούστου στα Κύθηρα, αποτελούν τα «άγρια» κατσίκια που βόσκουν ανενόχλητα εκεί.

Εδώ και χρόνια η τοπική αυτοδίοικηση και η Επιτροπή Εγχωρίου Περιουσίας συζητούν το θέμα χωρίς μέχρι σήμερα ουσιαστικά αποτελέσματα.

Advertisement

Ας δούμε όμως τι προβλέπεται από το νόμο. Σύμφωνα με το άρθρο 17 του Ν.4056/2012  περί διαχείρισης ανεπιτηρήτων παραγωγικών ζώων κάθε βοοειδές ή προβατοειδές ή αιγοειδές που βρίσκεται εκτός της κτηνοτροφικής εκμετάλλευσης του ιδιοκτήτη του συμπεριλαμβανομένου του βοσκοτόπου αυτής, άνευ επιτήρησης και το οποίο φέρει ή δεν φέρει σήμανση θεωρείται ανεπιτήρητο.

Οι δήμοι της χώρας υποχρεούνται να μεριμνούν για την περισυλλογή, μεταφορά, φύλαξη διατροφή και διατήρηση των ανεπιτήρητων ζώων μέχρι την ολοκλήρωση των διαδικασιών για την καθ’οιονδήποτε τρόπο εκποίηση ή σφαγή ή επιστροφή τους στον ιδιοκτήτη τους.

Δεν έχουμε πόρους…! Δεν έχουμε σφαγεία….! Δεν έχουμε προσωπικό…! Δεν μπορούμε να τα πιάσουμε γιατί δεν πιάνονται!!! (sic) Μάλλον…. τα τσιριγώτικα κατσίκια είναι πολύ πιο έξυπνα από εμάς…

Η σπάνια και πολύτιμη χλωρίδα του νησιού δέχεται επικίνδυνη πίεση από την παράνομη βόσκηση…. η προσπάθεια της φύσης να ανακάμψει μετά από πυρκαγιές ανακόπτεται …. το τοπίο σιγά σιγά ξεγυμνώνεται και ερημοποιείται… κι εμείς από το γραφείο μας αναλώνουμε το χρόνο μας σε εύρεση δικαιολογιών.

Το να κηρυχθούν τα κατσίκια επιβλαβή και θηρεύσιμα όπως φαίνεται να είναι τώρα τελευταία η άποψη φορέων της αυτοδιοίκησης δεν αποτελεί λύση, μεταφέρει το πρόβλημα στην κεντρική διοίκηση και στην ουσία το βάζει κάτω από το χαλί, αφού γνωρίζουμε πόσο δυσκίνητοι μπορεί να είναι οι κρατικοί μηχανισμοί. Αλλά ας πούμε ότι γίνεται έτσι…. Πως το φανταζόμαστε; Θα βγούν οι Τσιριγώτες με τις καραμπίνες να κυνηγούν τα κατσίκια; Αν αληθεύουν οι υπολογισμοί ότι στο νησί κυκλοφορούν πάνω από 1000 «άγρια» κατσίκια ποια είναι η αναλογία θηράματος – κατοίκου; Πάλι χαμένοι θα βγούμε….

Οι περισσότεροι κάτοικοι του νησιού συμφωνούν και υποστηρίζουν ότι πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος να ξεπεράσουμε τη μιζέρια μας και να εφαρμόσουμε το νόμο.

«Αυτός που θέλει να κάνει κάτι βρίσκει έναν τρόπο …. εκείνος που δε θέλει, βρίσκει μια δικαιολογία …»