Γιατί μείναμε πάλι χωρίς πλοίο από Πειραιά;

Από την 1^η Νοεμβρίου το πλοίο «Β. Κορνάρος» διέκοψε τα δρομολόγιά του, στα οποία αναμένεται να επανέλθει λίγο πριν τις γιορτές των Χριστουγέννων. Πώς όμως φθάσαμε πάλι να μην έχουμε πλοίο, χωρίς αυτό να οφείλεται στη δίμηνη ακινησία, σε βλάβη ή άλλους λόγους πλην της αδιαφορίας; Ας δούμε την ιστορία, απλά για να ξέρουν όλοι πώς έγινε και αυτό το ….θαύμα.

Στις 31 Οκτωβρίου έληξε η μακρόχρονη σύμβαση για την άγονη γραμμή της εταιρείας ΛΑΝΕ. Ασφαλώς αυτό ήταν γνωστό εδώ και πολλά χρόνια, όμως, αντί το αρμόδιο υπουργείο να προκηρύξει έγκαιρα το διαγωνισμό για νέα σύμβαση, διαδικασία η οποία κανονικά έπρεπε να είχε ξεκινήσει το Φεβρουάριο και να ολοκληρωθεί στο τέλος του καλοκαιριού, κατέληξε ο διαγωνισμός να γίνει το Σεπτέμβριο, στον οποίο εμφανίστηκε μόνο η ΛΑΝΕ, την προσφορά της οποίας δέχτηκε το υπουργείο. Όμως η υπογραφή σύμβασης ακολουθεί μακρά διαδικασία με έλεγχο του Ελ. Συνεδρίου και αυτή δεν αναμενόταν να ολοκληρωθεί πριν από τα μέσα τρέχοντος μηνός. Φυσικά πρόκειται για μονοετή σύμβαση, καθώς ετοιμάζεται νέο πλαίσιο αγόνων και ένας Θεός γνωρίζει τι θα προκύψει από αυτό του χρόνου. Σημειώνουμε, λοιπόν, εδώ ως πρώτο πρόβλημα τη μεγάλη καθυστέρηση στο διαγωνισμό και την ανάθεση. Δεν γνωρίζουμε τους λόγους αυτής της καθυστέρησης, ούτε και ενδιαφέρουν τον πολίτη όλα αυτά. Το κακό είναι ότι το υπουργείο δεν έκανε καμία ανακοίνωση για να ενημερώσει τον κόσμο. Το ίδιο ακριβώς επέλεξε να κάνει και η ΛΑΝΕ και μέχρι τώρα όλα όσα γνωρίζουμε προκύπτουν έμμεσα από διασταύρωση πληροφοριών!

Advertisement

Τι όμως έπρεπε να γίνει, αφού φθάσαμε ως εδώ; Κανονικά το υπουργείο θα έπρεπε να παρατείνει τη σύμβαση του πλοίου, όπως έκανε με το ΠΟΡΦΥΡΟΥΣΑ κάτι που τεχνικά δεν γινόταν, άρα θα έπρεπε να βρει ένα άλλο να κάνει το δρομολόγιο. Φυσικά αυτό δεν έγινε και η εταιρεία έστειλε το πλοίο στην Κασσοκαρπαθία να αντικαταστήσει το ΠΡΕΒΕΛΗΣ, που ήταν σε ετήσια ακινησία, κάτι το οποίο ασφαλώς είχε κάθε δικαίωμα να κάνει, αφού δεν μπορούσε και να ήθελε να κάνει το δρομολόγιο της δικής μας αγόνου, χωρίς σύμβαση, άρα και χωρίς πληρωμή. Και αυτόματα προκύπτει ένα δεύτερο ερώτημα. Πότε θα κάνει την ακινησία του το Β. ΚΟΡΝΑΡΟΣ, τη στιγμή που δεν είχε κάνει αυτήν που δικαιούται; Με δεδομένο ότι στις 10 περίπου Ιανουαρίου αναμένεται να κάνει τη δική του το τοπικό ΠΟΡΦΥΡΟΥΣΑ δύο τινά μπορεί να συμβούν. Ή να την κάνει το Μάρτιο, οπότε κινδυνεύει το Πάσχα (16 Απριλίου) να είμαστε χωρίς πλοίο  με τα γνωστά της τελευταίας στιγμής ή το Μάιο, καθώς τον Οκτώβριο λήγει πάλι η σύμβασή του. Κι εδώ έρχεται το τρίτο ερώτημα. Γιατί εμείς και όλοι όσοι εξυπηρετούνται από τη γραμμή, να κάνουμε υποχρεωτικά υποθέσεις και να μην έχουμε μία επίσημη ενημέρωση; Είμαστε πολίτες τρίτης κατηγορίας; Και αυτόματα έρχεται και το τέταρτο ερώτημα. Τι κάναμε εμείς για όλα αυτά; Είχε ή δεν είχε υποχρέωση το υπουργείο να ρωτήσει το Δήμο τι γνώμη έχει για τα παραπάνω; Τον ρώτησε; Και τι του απάντησε; Έμμεσα προκύπτει ότι τον …έγραψε κανονικά, καθώς στις 31 Οκτωβρίου ο Δήμαρχος απέστειλε επιστολή διαμαρτυρίας από την οποία δεν προκύπτει ότι είχε γνώση της όλης ιστορίας. Φυσικά δεν έλαβε απάντηση ή εμείς δεν μάθαμε κάτι τέτοιο, καθώς και η παραπάνω επιστολή, καίτοι ήταν καθ’ όλα σωστή, δεν έχει δημοσιοποιηθεί. Και πάμε και στο τέταρτο ερώτημα. Όλα τα παραπάνω ήταν λίγο-πολύ γνωστά στις αρχές Νοεμβρίου, όταν γράψαμε και μερικά στο προηγούμενο φύλλο μας. Οι υπόλοιποι παράγοντες του τόπου (Σωματεία, Σύλλογοι Επαγγελματιών) οι οποίοι άλλες φορές δεν άφηναν κουβέντα να πέσει κάτω σε ανάλογα θέματα γράφοντας επιστολές και απειλώντας ακόμη και με …καταλήψεις (βλέπε 2013-4) τώρα γιατί κατάπιαν τη γλώσσα τους; Ούτε μία διαμαρτυρία για τα μάτια του κόσμου; Τίποτα; Αν πάει κάτι στραβά το Πάσχα τι θα λένε αν χάσουν μία ακόμη τουριστική ευκαιρία από τις λίγες που έχουν; Είπαν μερικοί ότι τώρα είναι χειμώνας, δεν πειράζει, έχουμε το τοπικό. Σωστά, αλλά «των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν». Και το πλέον παράδοξο είναι ότι πλέον ουδείς διαμαρτύρεται για την απαξίωσή μας ως πολιτών, αφού κανείς δεν μπήκε στον κόπο, δύο μήνες τώρα να βγάλει μία ανακοίνωση έστω για τα μάτια και να πει τι έγινε. «Ήταν καλό το κλήμα έφαγέ το και το χτήμα», που λέει και η παροιμία.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη έκδοση Φ. 319 – Δεκέμβριος 2016